Babaanne Hatun

Bir beyin varmış bir zamanlar
Düşündükleriyle sorgulamayı yeni yeni öğrenen
Teoride ne de güzel başkaldırırmış yanlış olana
Ezdirmezmiş de hiçbir fikrini
Savunurmuş hep sonuna kadar
Cevap vermesini de iyi bilirmiş
Kim olursa olsun dermiş soru soran
Ben bildiğimle inandığımla varım
Bir gün en sevdiklerinden birine
Belki de o küçük dünyasının en değerli dişisine
El kaldırmış kendini bilmezin biri
Sorsan belki o kendini bilmez de çok sever ya bu beyni
Dünyadaki en içine edilesi sevgi
Kendi içinde fırtınalar koparacak
Sanki dünyayı ayaklandıracak bu beynin kendi
Gerçek bu ya bir kadına el kaldırmak hangi erkeğin haddi
Ama bir bakmış gözyaşı olmuş akmış
O beynin hem soğukkanlılığı hem idealleri
Napsın ki şimdi o çocuk kalbi
Olanı biteni gitmiş en güvendiklerine anlatmış
Düşünmüş ki onla aynı ideallere inanan büyükleri elbet
Bulacaktır biz çözüm
Ne yapmış dersiniz bu büyükler
Gitmişler konuşmuşlar o kendini bilmezle usul usul
Demişler o da bizim bir sevdiğimizdir sever bizi kendince
Vermişler bir tanesini yine o densize
Küçük beynimiz de yutmuş bütün haykıracaklarını sessizce
Bütün idealizmi süzülmüş gözlerinden akmış
Diyememiş ki dili
Ekonomik bağımsızlık
Kadına özgürlük
Boşanma hakkı
Şiddet karşıtlığı
Tüm bu olanlar girmiş hep uyku öncesi düşlerine
Cüret edememiş sesini çıkarmaya ama rahat da etmezmiş ki içi
Kaç yıl geçmiş üstünden büyümüş bizim ufaklık
Ama hep gitmiş kontrol etmiş pek değerlisini
Ola ki ona zarar vermeye kalkarsa şerefsizin biri
Gösterecekmiş o an kendini
Bildirecekmiş o şerefsize haddini


alaca