bakbana

Bana bak. Çek ellerini çek. Çek üzerimden ellerini, gözlerini. Kimsin ki sen.
-kes sesini orospu!
(Asıl sen kes sesini. Bunu söylemeli miyim gerçekten bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum. Ve kafam da karışık. Terbiyesiz cümlelerin ahenkli duruşları beynimde sancılanıyor. Sen bu degilsin!)
Ben bu degilim.
- köpek gibi her dedigimi yapacaksın! O etegi giyme dedim!
Bana bağırma. Yeter artık. Yetti anlıyor musun. Yeter. Ben kimsenin köpeği değilim. Olmadım. Olamam da. Ben köpek değilim. Hala anlamıyorsun. Hala.
- dışarıda çok sahipsiz köpek var. Sen benimsin. Ve bana aitsin. İstesem dışarıdaki kızları tercih ederdim. Bana ait olduğundan yerinde duracaksın. Bu akşam da dışarı bensiz çıkamazsın. Çıkmayacaksın da.
Bana emir kipiyle konuşma lütfen. Bak sana değer veriyor oluşum sana ait oldugum anlamına gelmiyor. Ben kendime aidim. Dışarıda-haklısın- çok sahipsiz köpek var. Sahibi olanlara da çoğu sadık degil. Bu gereksiz cümleleri bana söyletmek mecburiyetinde misin? Tanrım! Bu konuşma ne kadar da yersiz. Ne kadar da gereksiz. Olmadığım biri gibi davranmak daha da daha da daha … fazla istemiyorum.
- seviyorum de! Bırakmayacağım de! Benden ayrılamazsın.
Ayrılırım da; bırakırım da. Seviyorum da. Gidiyorum da. O eteği giyiyorum da. Bu gece kız arkadaşlarımla barda içiyorum da. Vursan da.—sıkıyorsa—vurmasan da..
Rosa.